Eigenlijk wilde ik naar het platteland, maar omdat ik zaterdagochtend een evenement had, bleef ik met mijn dochtertje in Berlijn. Mijn man ging met de honden naar het platteland, de oudste dochter was van vrijdagmiddag tot zondagavond bij een vriendin in de buurt van Frankfurt/Oder. Dus het dochtertje en ik hadden een mama-dochter-weekend thuis met alles wat het dochtertje leuk vindt.
Als gedicht heb ik dit novembergedicht van Hermann Hesse gekozen. Interpretatietip: Naar mijn mening is de hier genoemde moeder (of de “eeuwige moeder”) Moeder Natuur of Moeder Aarde, ook wel Frau Holle genoemd, of Bertha/Erda/Hertha, allemaal verschillende regionale namen van de oude aardgodin van de Europese bos volkeren.
Vrijdag 17 november 2023
Ik ben de foto's en tekst op mijn homepage aan het bijwerken. Ik overweeg verschillende beelden, maar ik neem ze niet allemaal. Deze vind ik bijvoorbeeld erg mooi, maar valt in het smalle landschapsformaat niet echt op.
Precies zoals deze.
Deze komt binnen, hij symboliseert mooi het vallen van dode bladeren.
Dit past ook.
En deze ook.
Dat heb ik ook genomen. Ik vind het erg leuk, vooral omdat de kleuren zo diffuus zijn zalven zijn (wat is eigenlijk het tegenovergestelde van kleurrijk? Uni Ook in dit geval is dit niet van toepassing). Bleek misschien?
Ik heb ook onze sterrenlichten opgehangen. Voor mij horen ze bij dit seizoen. Deze heb ik gemaakt naar een aquarel schilderij van een van de kinderen. Het gloeit heel subtiel.
Hier vind je de instructies als je ook zo’n lampje wilt opvouwen. Het is niet zo moeilijk, in de instructies wordt elke stap gedetailleerd uitgelegd met foto's. Bij het tweede lampje werkt het bijna vanzelf.
In de middag voelt de dochter zich eindelijk beter en wil ze uitgaan. Ze was de hele week thuis met een verkoudheid. Ze zou graag met mij naar een bepaald café gaan en daar thee drinken. We lopen erheen door het Mauerpark.
De berken steken echt af tegen de grijze lucht.
Ja, het gloeit. Geen grijze, bewolkte november 🙂
We drinken allebei Earl Grey-thee met melk, wat fantastisch smaakt. Het dochtertje en ik zijn inmiddels echte Earl Grey-specialisten. Wij weten precies wat de verschillen zijn tussen de rassen. Die hier in dit café zit in onze hogere klasse.
Thuis steken we kaarsen aan, ruimen we de woonkamertafel af en maken we sterren. De grote, kleurrijke heb ik gemaakt van calqueerpapier, mijn dochtertje heeft de witte sneeuwvloksterren uitgesneden. Ik zal haar een paar trucjes laten zien; ze is helemaal opgewonden en maakt de ene ster na de andere.
Eigenlijk hadden we graag zo’n lieve Luzi willen maken (of meerdere), maar ik kan onze gedroogde blaadjes niet vinden. We hadden zelfs een witte retoucheerpen en een zwarte Sharpie-marker.
Na het eten is de dochter moe en valt ze tijdens het lezen in slaap.
Ik ga de badkuip in en luister naar een meditatie over het onderwerp ‘levensenergie’. Ik heb mentale steun nodig. Sinds mijn revalidatie ben ik zo opgegaan in mijn zorgtaken en andere taken dat het genezende effect duidelijk weer aan het vervagen is. Ik moet opletten. Ik wilde een aantal dingen veranderen, maar nu heb ik niet meer de energie om aan nieuwe dingen te beginnen 🙁
Als het ene kind ziek wordt en het andere meer aandacht nodig heeft, heb ik geen energie meer om iets extra’s te doen. En weer gaan functioneren en mijn taken als een machine uitvoeren, in plaats van in mezelf te voelen en te luisteren, mijn behoeften waar te nemen, etc.
Sterf Meditatie voelt goed (op de foto zie je Eva de meditatie doen). De meditatie heet “Je energie is van jou” en geeft mij een interessant inzicht. Namelijk dat ik energie stop in gebieden die mij geen kracht teruggeven of die voor mij soms weinig betekenen. Nu, in november, is een goed moment om te beslissen wat je loslaat, waar je je energie in steekt en waar niet. Net zoals de bomen hun bladeren laten vallen, kunnen wij afwerpen wat niet langer goed voor ons is, wat ons onnodig energie kost, wat ons te veel leegzuigt in het donkere seizoen.
Ik ga naar bed en voel me heerlijk opgewarmd en ontspannen uit het bad en gevuld met nieuw vertrouwen door de meditatie.
Zaterdag 18 november 2023
De dochter heeft deze strikspeld vorige week ontvangen en draagt hem sindsdien met veel plezier.
De dochter gaat naar haar vioolles, ik ga naar mijn evenement met andere ouders van verschillende vrije scholen in de regio Belrin-Brandenburg op de Märkischesviertel Waldorfschool in Reinickendorf.
Volgend weekend is hier de herfstbazaar. Ik zou er graag heen gaan, maar waarschijnlijk ga ik eindelijk weer eens naar het land.
Uitzicht vanaf de straat op het schoolterrein van de Märkischesviertel Waldorfschool.
Als ik thuiskom, is mijn dochter blij. Ze kreeg kerstcadeautjes na de viool (zo schattig! Ik mag onder geen enkele omstandigheid haar kamer in!) en is opgewonden. Ze draait haar been uit pure opwinding.
Na de lunch wil de dochter heel graag nog een goede Earl Grey-thee drinken in het “café met de leuke sfeer” (haar woorden). Dit is wat wij doen.
De lucht boven Berlijn bij het S-Bahnstation. We rijden naar de Friedrichstrasse om naar Dussmann (boeken) en Zara (de droomwinkel van het dochtertje) te gaan.
Maar eerst stoppen we bij de Lindt-winkel in het treinstation Friedrichstrasse. Omdat het dochtertje van één ding houdt: Lindor. Maar alleen de hele kleine balletjes die bijna nergens te koop zijn. Hier vinden we ze. De Lindorballen gaan in je adventskalender. Voor de dochter maakt het niet uit dat ze dit nu weet.
Bij Dussmann laat de dochter me veel boeken zien die ze graag zou willen hebben met een betekenisvolle uitstraling. Ze houdt van Dussmann en wordt echt extatisch. Er zijn zoveel geweldige boeken hier!
Het kinderboek over de relativiteitstheorie fotografeerde ik voor mijn oudste dochter, die voor school een werkstuk wil schrijven over de mogelijkheid van tijdreizen. In het boek wordt de KUNST heel duidelijk uitgelegd met afbeeldingen.
Thuis is het dochtertje volledig uitgeput. Dat was een beetje veel vandaag; Ze lag tenslotte tot gistermiddag nog ziek in bed. Ze eet soep en drinkt daarna bananenmelk. En dan wordt ze ziek.
Ze zit helemaal bleek op de bank, met een emmer op schoot. Maar het hoeft niet te breken. Het gaat langzaam beter. Ze krijgt kamillethee op bed en een warmwaterkruik, we knuffelen samen in het bed van de ouders en vallen vroeg in slaap.
Zondag 19 november 2023
We lopen naar Café Anna Blume in Kollwitzkiez om te ontbijten. Dat is wat de dochter vandaag wilde.
Het regent en winderig. Echt novemberweer. Maar we hebben warme jassen en parasols, dus voor ons maakt het niet zoveel uit. Integendeel, het is juist comfortabel en fijn om door de regenachtige en nog lege straten van Prenzlauer Berg te lopen.
Gelukkige dochter met chocoladecrêpe, fruitvariaties en Earl Grey. De thee is goed, maar niet zo goed als het café van gisteren. Helaas mag ik niet eten in het bijzijn van mijn dochter (niet vragen), dus drink ik alleen thee. Maar dat maakt niet uit, ik ontbijt sowieso nooit. Thee is voor mij genoeg.
Op de terugweg: De Kulturbrauerei. Veel bomen hebben nog hun bladeren, maar november is bijna tweederde voorbij.
Nadat ik door de regen naar huis ben gelopen, heb ik ook honger. Ik maak voor mezelf een super stevig ontbijt: Eggs Benedict op zelfgebakken speltbroodjes met echte hollandaise en veldsla. Precies mijn ding. Prachtig. Het ene gepocheerde ei bleek zelfs goed. 🙂
De rest van de regenachtige zondag brengen we door in bed. We lezen voor (momenteel “The Secret Garden” – alweer; de dochter is er dol op), en kijken later een hele slechte film (“Cinderella Story – A Christmas Wish”, een soort moderne versie van Assepoester in de VS). American), wiens aantrekkingskracht voor ons is dat we lachen om de dwaasheid, het Amerikaanse karakter en de vreselijke muzikale intermezzo's en dat we er echt van genieten om samen in verlegenheid te worden gebracht. Tegelijkertijd denken we stiekem dat deze films op de een of andere manier goed zijn. Niemand hoeft het te begrijpen, maar het is iets dat mijn dochtertje en ik graag samen ervaren. Vooral als het buiten regent en niemand ons lastig valt.
In de loop van de middag komen mijn man en het oudere kind weer aan. We vertellen elkaar over onze weekenden en dan gaan we allemaal één voor één naar bed.
Ik neem nog een bad en luister naar een meditatie om mezelf mentaal voor te bereiden op de uitdagingen van de komende week. Ik ben vandaag een beetje verkouden geworden en wil – nee, moeten – Concentreer u nu op wat goed voor mij is.
Ik hoop dat je een goed weekend hebt gehad. Ik wens je een fijne week in deze rustige maar licht knetterende tijd vóór de Advent. Ik hou echt van deze tijd, het is zo stil en gevuld met de vreugde van de kerstgloed, die soms niet zo mooi is (omdat het stressvol is en vaak te veel). Maar in de verbeelding is de gloed prachtig.
Het allerbeste voor jullie, lieve lezers, laat een paar woorden achter in de reacties en zorg goed voor jezelf.
Oh ja, je kunt mij ook volgen op Instagram. Daar ben ik @feinslieb_jahrskreis.
Jouw Maikel
Dit bericht is gekoppeld bij Grote Hoofden.
Misschien vind je het ook leuk:
